June, 37 jaar. Zelfstandig ondernemer.

Ondernemer op hakken!
Ok, ik geef schoorvoetend toe;…ik draag ze niet altijd.
Soms niet.
Goed dan, vaak niet.

Maar ik heb ze wel. Echt wel… denk nu niet dat ik niet charmant ben (zegt ze in haar joggingbroek en een ik-ben-toch-thuis-dus-waarom-zou-ik-mijn-haar-kammen- coupe).

En ik zie er ook heus niet uit alsof ik zojuist onder een tram vandaan ben gekropen. Natuurlijk niet zeg… (denkbeeldig kruis ik mijn vingers achter m’n rug). Indien nodig kan ik prima voor de dag komen en zie ik er in die situaties dus, al zeg ik het zelf, best goed uit. Toegegeven… ik moet wel m’n dag hebben, maar hee… iets met slakken en zout. Er zijn zelfs mensen die me typeren als aantrekkelijk en mysterieus.

Dat mysterieus klinkt altijd reuze intrigerend, maar staat volgens mij synoniem aan: “er is iets aan jou wat ik niet begrijp en ik kan je niet doorgronden. En wat ik niet begrijp is raar, maar dat kan ik natuurlijk nu niet zeggen dus noem ik je… mysterieeeeus” (met een langgerekt, bijna zwoel ‘eeeeus’).

De complimenteuze persoon in kwestie kijkt me ondertussen met toegeknepen ogen vragend aan, in de trend van “nou, is dat nu niet te lief van mij”.

Tuurlijk.

 Lipzitten en nekhijgen

Ik ben het type ondernemer die de voorkeur geeft aan thuiswerk. En dan bedoel ik ook echt letterlijk thuis werken.

Vanaf mijn 17e heb ik banen gehad. Bijbaantjes, vakantiebanen, blauwe maandagbanen en serieuze ‘echte’ banen. Van het inpakken van 3000 Delfts Blauwe tegeltjes, de verkoop van vaten nieuwe haring met uitjes, reisadviseuse tot bedrijfsleider binnen de detailhandel. Totdat ik de stap nam om zelfstandig ondernemer te worden en samen met mijn partner een eigen bedrijf oprichtte.

En met partner bedoel ik in deze die man waar ik al 13 jaar lang mijn tandpasta mee deel. Mijn man en ik hebben een eigen bedrijf. Bedrijfje. Maar we doen het goed samen en we genieten!

“Maar zit je dan niet de hele dagen op elkaars lip?” is vaak de verbaasde vraag van mensen. De vrouw kijkt me verwonderd aan, zich afvragend wat ik dan eigenlijk doe binnen het bedrijf van mijn man (want zo stereotype wordt er anno 2015 nog vaak gedacht). Haar eigen man met bierbuik (als we het toch over stereotypen hebben) trekt licht met zijn wenkbrauw, kijkt tersluiks naar zijn vrouw, een nauwelijks zichtbare aanspanning van de kaakspieren.

“Ik zou er niet aan moeten denken om dat mens (zijn eigen vrouw welteverstaan) de hele dag in m’n nek te voelen hijgen” zie ik hem fronsend denken.

“Nou, dan moet je zeker wel vaak bij de baas komen he June” wordt er gegrapt. “De secundaire voorwaarden he… tja!” knipoogt bierbuik terwijl hij semi- verontschuldigend zijn afgezakte schouders ophaalt. Er wordt schaterend gelachen en bierflesjes worden tegen elkaar geklonken alsof ze zojuist de marathon van New York hebben afgelegd. Het onderwerp is van de baan. Ik laat het maar zo.

Als het erop aankomt valt er zakelijk gezien weinig te hijgen in ‘s mans nek noch iets te doen met een lip, al dan niet zittend. Ondanks dat we één huis bewonen; de man en ik zien elkaar door drukte te weinig om ons dermate te ergeren aan elkaar dat we niet samen een bedrijf zouden kunnen runnen.

Oh absoluut… heb je even? We hebben meer dan regelmatig bonje, maar dat gaat over de ‘normale’ dingen. Je kent het wel… het slecht luisteren van de man, het in het geheel niet willen luisteren van de man, of het feit of de man überhaupt wel de capaciteit heeft om te luisteren.

 Grijp kansen aan!

Als zelfstandig ondernemer heb je het druk. Erg druk. Het woord ZZP-er is mijns inziens een verkeerde benaming voor de ondernemer van nu. Want zeg nou zelf; denken we bij een ZZP-er niet aan iemand die zich laat inhuren voor klusjes en op komt dagen wanneer het hem of haar uitkomt? De zelfstandig ondernemer van nu moet echter flink aan de weg timmeren, moet soms meer dan hard werken en moet op eigen krachten zijn of haar kop boven water houden. De ondernemer van vandaag werkt doorgaans hard.

Werknemer in dienstverband of zelfstandig ondernemer; een ieder moet datgene doen in het leven wat hem of haar het beste ligt en waar, als het even kan plezier aan beleefd wordt. En binnen dat kader, of dat nu als werknemer of als zelfstandig ondernemer is… grijp kansen aan! Het hoeven geen grote stappen te zijn. Niet iedereen voelt zich prettig bij een drukke, hectische baan waar elke nieuwe dag anders is dan de vorige dag. Maar laten we proberen om wel de mogelijkheden te benutten die gegeven worden.

Een nieuwe opdracht, een extra taak, het volgen van een cursus. Sla niet direct de kansen af die geboden worden. Voor we het weten verzanden we in een behaaglijk maar eentonig patroon. Het bekende voelt veilig en we bevinden ons in de eigen comfortzone. Toch betrap ik mijzelf er weleens op dat ik moet oppassen voor luiheid en gemakzucht. Soms is het goed om onszelf ‘wakker te houden’. Probeer om actief te blijven en probeer eens dingen uit die je normaliter wellicht niet zo snel gedaan zou hebben. Wie weet… bevalt het en kan je meer dan je dacht!

Ik kijk met een half oog in de grote spiegel aan de muur naast me. Eigenlijk mag ik zelf ook wel wat aan m’n kansen doen bedenk ik me. De man komt zo thuis. Die ene, met die nek en die lip.

Onderweg naar de badkamer zie ik via de openstaande schuifdeur van m’n kast een mooi paar felrode pumps staan. Met flinke, zo niet enorme hak. “Zal ik…” denk ik gekscherend, terwijl ik m’n afgezakte joggingbroek hoger optrek. Ik pak m’n borstel en haal ‘m snel door m’n haren. Dat moet voldoende zijn voor nu.

Morgen is er weer een dag.

Mét nieuwe kansen.

Altijd.

X June