De Wachtkamer

_DSC4899Ik ben mijn hele leven al enorm gedreven. Waar die drive vandaan komt ik weet ik niet, maar als kind had ik hem al!
Ik wil altijd maar door, ik wil leren, groeien, ik wil verder.
Maar ik ben van tijd tot tijd ook wel eens uitgeblust en moet dan even een pas op de plaats maken. Tijd nemen voor bezinning. Even stilstaan bij wat er is, wat er is gebeurd, wat er misschien nog komen gaat en even stil staan bij wat er om je heen gebeurt.

­­Maar, als je zoals ik geboren bent met een drive, een gevoel dat je telkens door wilt, dan is stilstaan lastig. Ik kan mij daar meestal niet aan overgeven en heb op die momenten moeite om mij te ontspannen en ben dan slecht in staat om iets voor mijzelf te doen. Ik voel me lusteloos, rusteloos en soms zelfs waardeloos….

Nu weet mijn ratio dat een pauze af en toe noodzakelijk is en dat dit nodig is om bij te komen. Soms moet ik even stilstaan, even reflecteren, resumeren en overdenken wat ik heb bereikt. Bedenken wat ik nog wil doen en de doelen die ik mezelf heb gesteld in heroverweging te nemen. Maar…. mijn gevoel denkt daar dan anders over. Op zo’n moment heb ik het gevoel dat ik niet vooruit en niet achteruit kan.

 En daar zit ik dan……

Eigenlijk zit ik op zo een moment in ‘de wachtkamer’. Een wachtkamer (waar dan ook) is ook zo’n plek waar je geen kant op kunt. Je kunt niet terug, want dan mis je de afspraak waarop je zit te wachten. Maar je kunt ook niet door, omdat diegene waar je de afspraak mee hebt nog niet klaar is voor jou.
Misschien is het vreemd, maar in een wachtkamer heb ik nooit moeite om mij te vermaken. Er is altijd wel iets te dromen, te bekijken of te lezen. Even een mindfull momentje voor mezelf, stil staan bij wat is, en wat komen gaat. Verstand op nul, blik op oneindig, lekker even genieten van het moment. Ik moet even niets want ik kan niets….

Waarom neem ik niet vaker plaats in de wachtkamer… maar dan de wachtkamer van mijn leven?
Even de tijd nemen om stil te staan en te wachten op wat er komen gaat. Dat er wat gaat komen is zeker! Want die afspraak staat. Nieuwe plannen, nieuwe ideeën, maar nu even niet!

 Heerlijk…. even om mij heen kijken!

Terug kijken op gestelde doelen en de balans opmaken.
Ook een trein die altijd maar doordendert moet van tijd tot tijd in de remise voor onderhoud. Dus waarom zou ik daar ook niet even de tijd voor nemen? Lekker uitslapen, bijkomen, genieten van het niets doen: “Il dolce far niente”. Huis opruimen, rommel weggooien, ongebruikte spullen opruimen of weggooien, ruimte maken in mijn kasten.

 Even achterom kijken…..

Terug kijken is gezelliger en effectiever als je dit met iemand anders doet. Een coach, een goede vriendin of een collega. Met een ander sparren over wat je hebt bereikt, wat je hebt gedaan. Zij kijken soms heel anders aan tegen de dingen die jij in je leven hebt gedaan.

Zelf zie ik het nooit zo duidelijk, vind het meestal logisch of vanzelfsprekend wat ik heb gedaan.
Het is dus best fijn om tijd door te brengen in mijn eigen wachtkamer. Om daar eens lekker te gaan zitten, eventueel de muren opnieuw te schilderen of een nieuw schilderij op te hangen. Tijd om nieuwe dromen te dromen. Oude dingen weg te gooien, afgeronde zaken op te bergen en daarmee plaats te maken voor nieuwe ideeën, nieuwe doelen en nieuwe uitdagingen.

 En dan zwaait de deur open…….

Degene of hetgene waar je op zat te wachten is daar…. jij bent aan de beurt! Je staat op, en loopt de wachtkamer uit en zo de toekomst in.

Je bent er klaar voor! Het is tijd, jouw tijd!

Wendy

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *